Door ed dekker heemskerk – Nieuws voor de crisiscoördinatoren in het waterschapskantoor! Dwars door de zandige storm signaleert Adri Terhoeve stevige happen uit de Westerduinen bij Heemskerk. Het woeste weer gunt de inspectie van de belangrijke waterkering weinig tijd. Opkomend tij, de dreigende golven komen steeds dichterbij. ,,Wegwezen!’’
Noordhollands Dagblad (06-01-2012)
De donderdagmorgen is onstuimig. Mee met twee inspecteurs van Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier. Het waterschap is verantwoordelijk voor primaire waterkeringen als duinen en zeedijken. De natuur eist vandaag extra aandacht op.
De boze wind heeft de Westerduinen ter hoogte van paal 49 over een lengte van zeker vijfhonderd meter ernstig toegetakeld. Gaten van twee tot drie meter diep zijn grove littekens, constateren Adri Terhoeve en zijn collega Patrick Limburg. Bij Hargen aan Zee, 22 kilometer noordelijker, wijzen de twee inspecteurs bij paal 27 op een rij sprietjes die aan de duinvoet luttele centimeters boven het zand uitsteken. ,,Rietschermen, weggeslagen door het water. Deze matten waren een meter hoog, afgelopen najaar aangelegd om zand te vangen.’’
Water dat de duinvoet bereikt. Zover komt de zee zelden. De twee waterschappers zijn alert. Ook met de robuuste Landrover zijn lange stukken strand onbegaanbaar. ,,Pas op, hier niet verder. Anders zuigen de golven onze auto vast in het zand.’’ Bij de Noordpier, Velsen-Noord, moeten we al snel omkeren. Het geliefde Noordzeestrand is hier omgetoverd tot een onheilspellend sneeuwlandschap met een tapijt van schuimvlokken.
Desolaat, zo oogt strandpaviljoen Deining in Castricum aan Zee. Wat te doen met de plotselinge verwondingen aan de zeereep? Noodreparaties? Wachten op periodieke controles van Rijkswaterstaat of de basiskustlijn in gevaar is gekomen? Of je volledig overgeven aan het nieuwe fenomeen ‘dynamisch kustbeheer’ en de natuur de vrije hand geven? Daar gaan Patrick (33) uit Heerhugowaard en Adri (52) uit Castricum niet over. Alleen inspectie van het kustgebied Petten-Velsen-Noord, dát is vandaag de taak van de medewerkers afdeling beheer waterkeringen en wegen. Het vervolg van hun bevindingen is allereerst een zaak van de crisiscoördinatoren in Heerhugowaard.
Twaalf uur. Over een uur bereikt het water bij IJmuiden zijn hoogste stand. Dat lijkt nu al. ,,Er is heel veel water. De wind is namelijk niet gaan liggen tussen de twee afgelopen vloedtijden. Het water bij eb is daardoor niet voldoende teruggetrokken.’’ Adri Terhoeve weet alles van water. Bij de ramp van 1953 is de boerderij van zijn ouders op Goeree Overflakkee weggespoeld. Deze dreiging is er nu niet. Ook niet onderweg naar Petten, waar flarden overwaaiend zeeschuim de binnenzijde van de Hondsbossche Zeewering een winterse gloed geven. ‘Afslag aan de Pettemer Zeewering’, meldt Adri het crisisteam. Ramptoeristen zien de golven beuken op deze dijk. De Landrover gaat verder door de ‘sneeuw’. ,,Nu zie je goed hoe belangrijk onderhoud is voor onze veiligheid. Dat kom je nu aan de weet.’’
HDC Media