Klazien: Interview Prodemus

Vanwaar de campagne ‘Water zoekt vrouw’?

Het waterschap is van oudsher een mannenbolwerk. Wij vinden dat deze bestuurslaag net als de gemeenteraad en het parlement een afspiegeling van de bevolking moet zijn, dus enthousiasmeren we jonge mensen en vrouwen voor het werk van waterschapsbestuurder.

Hoe bent u zelf ooit begonnen bij het waterschap?

Zes jaar geleden werd ik gevraagd. Ik werkte als journalist en had al wat bestuurlijke ervaring in verenigingen. Het leek me gelijk erg leuk. Mijn ouderlijk huis was een monu- ment dat gedeeltelijk in de rivier de Zaan stond en later heb ik 25 jaar op een woonark gewoond, dus met water was ik wel bekend.

Moet een waterschapsbestuurder veel van water weten?

Diepgaande technische kennis is niet nodig, daarvoor heeft ieder waterschap hele goede deskundige ambte- naren. Het belangrijkste is de interesse in waterproblema- tiek, verstand van bestuurlijke verhoudingen en een nieuwsgierige houding. Je moet je immers wel een beetje in het onderwerp verdiepen en we gaan er regelmatig op uit om te kijken bij een gemaal of een dijk waar we een beslissing over moeten nemen.

Wat vindt u het leukst aan het werk?

Sinds ik bij het waterschap actief ben kijk ik met heel andere ogen naar de wereld. Op reis ben ik altijd aan het vergelijken hoe andere landen hun waterhuishouding hebben geregeld. Onlangs was ik in Gambia, waar ik in twee dagen tijd het strand vijf meter heb zien afkalven. Bij

iedere vergelijking met het buitenland blijkt dat we het in Nederland erg goed doen. Helaas is dat ook een reden dat het waterschap hier maar weinig aandacht krijgt, in tegen- stelling tot in Engeland bijvoorbeeld, waar onlangs hevige overstromingen plaatsvonden. Bovendien zijn de media vooral geïnteresseerd in politieke conflicten. De vergade- ring van een waterschap zijn vrij tam, omdat we duidelijke kerntaken hebben en we alleen discussiëren over de uitvoering, de verdeling van het geld en of bewoners worden betrokken of niet. Maar dat vind ik juist leuk, dat het niet zo politiek is, maar heel concreet.

Hoeveel vrouwelijke kandidaten verwacht u bij de komende waterschapsverkiezingen?
Voor 2015 ben ik een klein beetje somber. Onlangs hebben we de uitslag van een enquête onder vrouwelijke water- schapsbestuurders aangeboden aan de voorzitter van de Unie van Waterschappen. Twintig procent van de vrouwen gaf aan per 2015 te stoppen als bestuurder. Ik hoop dat het nieuwe aantal vrouwen in ieder geval gelijk blijft, maar een stijging verwacht ik pas bij de volgende verkie- zingen als er al meer actie is ondernomen om het water- schap onder de aandacht te brengen bij vrouwen en jongere mensen. Vrouwen die nu al geïnteresseerd zijn raad ik aan om vooral in gesprek te gaan met een of meer- dere partijen bij het waterschap en eens mee te lopen om te kijken of het wat voor ze is.

U bent ook lid van het Waterlelienetwerk, een netwerk waarin vrouwelijke waterschapsbestuurders hun kennis en ervaringen met elkaar delen. Bestaat er ook zoiets voor mannnen?
Nee, voor zover ik weet niet. De mannen zijn ook best wel eens jaloers, omdat zij geen platform hebben om hun erva- ringen uit te wisselen. Het is misschien ook wel iets typisch vrouwelijks om je te verenigen: vrouwen zijn goed in samenwerken en elkaar om advies vragen. Er is minder onderlinge competitie en vrouwen zijn vaak bescheiden. Die bescheidenheid houdt vrouwen helaas ook vaak tegen om in een bestuur te gaan of hogerop te komen.

Over bescheidenheid en ambitie gesproken, zou u zelf dijkgraaf (voorzitter van een waterschap) willen worden? Oeh, het is wel heel ambitieus als ik nu ja zeg, maar nu moet ik natuurlijk ook weer niet zo stereotiep bescheiden zijn. Laat ik het zo zeggen: het lijkt me een geweldige taak, maar het is een grote verantwoordelijkheid dus je moet er wel klaar voor zijn. Volgend jaar ben ik dat nog niet. Eerst maar eens zien dat ik weer in het bestuur word gekozen!

Meer informatie: www.waterzoektvrouw.nl